Ik zal maar meteen met de deur in huis vallen. Het zijn niet de meest productieve weken sinds we met z"n allen in ons kot moeten blijven. Een week geleden was ik redelijk optimistisch, "twee maanden dat overleven we wel". Na de tweede week besef ik dat dit me dik tegenvalt. Veelal bestaat mijn dag uit: opstaan, eten, sporten, douchen, eten, schoolwerk, Netflix, nog meer eten, lezen en slapen. En natuurlijk de nodige portie sociale media doorheen de dag. Niet echt bijzonder als je het mij vraagt. De verleiding om er mijn laptop bij te nemen en de hele dag door films en series te kijken is groot. Vooral tijdens het weekend laat ik mij daar zo nu en dan eens aan vangen. Dat mag ik de maandag dan bekopen met barstende hoofdpijn. Gelukkig zijn er deze week ook een aantal dingen gebeurd die de routine verbraken.
Dinsdag, 24 maart 2020.
Als ik zo mijn planning bekijk voor de komende weken, dan is dinsdag mijn meest productieve dag op vlak van schoolwerk. Vandaag was dit niet anders. Opstaan om 8u30, daarna ontbijten en een kleine work-out, vlug een douche nemen en om 10u30 zat ik klaar aan mijn bureau om te videochatten voor het groepswerk van Educatief Werk. Onze externe opdrachtgever had al onze vragen via mail beantwoord en dit moesten we even overlopen. Daarna verdeelden we wat inhoudelijke taken en tegen de middag waren we klaar. Na de lunch, ging ik op verkenning om deze blog op te starten en maakte mijn eerste post. Tegen de avond was het dan weer tijd voor een ander groepsgesprek voor Maatschappelijke Activering. Ik sloot mijn dag af met een goed boek en zelfgemaakte oliebollen.
Woensdag, 25 maart 2020.
Een vorming voor docenten om zelfdoding bespreekbaar te maken in de klas. In het begin van dit semester leek het een leuke uitdaging. Weliswaar niet de meest evidente opdracht, een zeer gevoelig onderwerp, maar te doen voor een opdracht Educatief Werk. Achteraf gezien, in deze tijden, valt dat toch een stuk zwaarder dan verwacht. We moeten roeien met de riemen die we hebben, want toegang krijgen tot organisaties en middelen om rond dit onderwerp een vorming in elkaar te steken, lijkt steeds meer onmogelijk. Vandaag lees ik mij zoveel mogelijk in en ga op zoek naar de informatie die meneer Google mij te bieden heeft. Ik zal er niet over liegen, het valt me zwaar. De lading van het onderwerp in combinatie met onze isolatie en alle de zorgen over de aanpak maken deze opdracht een stuk zwaarder dan aanvankelijk gedacht. Maar ik ben vastberaden, we maken er het beste van. Hopelijk kan Joetz er iets mee, want in deze tijden en erna zal het volgens mij nog meer dan ooit van belang zijn dat we het taboe rond zelfdoding doorbreken en bespreekbaar maken.
Donderdag, 26 maart 2020.
Vandaag had ik er even mijn buik van vol van al dat schoolwerk. Uren verkrampt achter je bureau zitten, een zin tien keer opnieuw lezen en dan nog niet helemaal weten over wat het nu precies gaat. Vandaag was het geen dag om stil te zitten, veel had ik daar zelf niet over te zeggen, mijn nek besliste. In plaats van een kleine work-out 's morgens, deed ik er meteen een hele hoop. Ja, ook ik wil meer bewegen tijdens de quarantaine en niet enkel omdat ik het beloofd heb aan de kinesist. Om te beginnen buiten wat rek en strek oefeningen, ook de oefeningen uit de kine komen goed van pas. Daarna even touwtjespringen om op te warmen en dan enkele video's volgen van mijn favoriete fitness vlogger: Danielle Peazer.
Vrijdag, 27 maart 2020.
Vandaag was iedereen welkom in 'Kapsalon Eva', kapsalon voor dier en mens. Het stond oorspronkelijk niet op de planning, maar mijn lieve bearded collie was toe aan een grondige wasbeurt. Je kan je wel inbeelden dat dit niet de meest evidente taak is voor een hond met zo'n lange haren. Daarom gaat Joy normaal naar een hondenkapper, maar ook die zijn gesloten in tijden van corona. Het wassen op zich was niet het probleem, het kammen dat was een ander paar mouwen. We spreken over een werkje van een dikke drie uur!
Niet alleen Joy miste haar kapper, maar ook de moeder des huize merkte toch wel dat ze deze luxe mist. Normaal laat zij iedere week haar haren blazen, want zelf kan ze er geen weg mee. En omdat ik dat zo goed gedaan had bij Joy, mocht ik haar haren ook eens onder handen nemen. Hoewel ik initieel vandaag een afspraak had bij de kapper, kwam ik helaas niet aan de beurt.
Misschien klinkt het wat snobistisch, want het gaat uiteindelijk om een vorm van luxe, de kapper. Maar vandaag herkende ik mij voor het eerst echt in de verhalen van 'het plantrekken' van mijn grootouders, twee van hen maakten de Tweede Wereldoorlog bewust mee. Weliswaar op onze manier en in veel gevallen voor het oplossen van onze luxeproblemen. Toch zie je de creativiteit van de mensen naar boven komen, we ontdekken nieuwe talenten, dingen waarvan we nooit gedacht hadden dat we ze kunnen. Misschien volg ik na mijn opleiding Sociaal Cultureel Werk nog een opleiding Haartooi.
Alle grappen en grollen aan de kant, ergens geeft het me een rust dat we hier een kans krijgen om eens een andere kant van onszelf te ontdekken. Sommige mensen zullen misschien ontdekken dat we geen slaaf van onze moderne samenleving moeten zijn en we ook wel een praktisch kantje hebben die geen technologie vereist, dat we ook nog iets met onze handen kunnen. Misschien zullen mijn kleinkinderen later ook wel met me lachen als ik een creatief en soms ook wel ludieke oplossing voor iets vind, net zoals ik dit bij mijn grootouders heb. Misschien zouden ze ook zeggen dat ik alles spaar, hamstergedrag. Ik zou het niet erg vinden, deze kleine dingen zorgen ervoor dat ik me meer verbonden voel met mijn grootouders en dat is wel een fijn gevoel in deze tijden.
Het weekend van 28 en 29 maart 2020.
Een rustig weekend met een glaasje wijn, het kon met wel smaken. Naast het bekijken van enkele reportages voor groepsopdrachten, heb ik bitter weinig voor school gedaan. Mezelf even verwennen met een portie Netflix en een goed boek. Voor jullie denken dat ik helemaal lui geweest ben dit weekend, kan ik ook wel vermelden dat er de nodige hoeveelheid muziek aanwezig was, wat automatisch leidde tot een solo-dansfeestje op mijn kamer.
